وصیت نامه نیما یوشیچ

وصیت نامه نیما یوشیچ

امشب فکر میکردم با این گذران کثیف که من داشته ام ، بزرگی که فقیر و ذلیل می شود حقیقتا جای تحسر است .

فکر میکردم برای دکتر حسین مفتاح چیزی بنویسم که وصیت نامه من باشد .به این نحو که بعد از من هیچکس حق دست زدن به آثار مرا ندارد بجز دکتر محمد معین اگرچه او مخالف ذوق من باشد .

دکتر محمد معین حق دارد در آثار من کنجکاوی کند ، ضمنا دکتر ابولقاسم جنتی عطایی و آل احمد با او باشند بشرطی که هر دو با هم باشند .ولی هیچیک از کسانی که به پیروی از من شعر صادر فرمودند در کار نباشد . دکتر محمد معین که نسل صحیح علم دانش است کاغذ پاره های مرا بازدید میکند .

دکتر محمد معین که هنوز او را ندیده ام مثل کسی است که او را دیده ام . اگر شرعا میتوانم قیم برای ولد خود داشته باشم دکتر محمد معین قیم است . ولو اینکه او شعر مرا دوست نداشته باشد ، اما ما در زمانی هستیم که ممکن است همه این اشخاص نام برده از هم بدشان بیاید و چقدر بیچاره است انسان .

یادمه استادم هر موقع بحثی در مورد نیما یوشیچ میشد این وصیت نامه را برای بچه های کلاس میخواند و میگفت برین روی این کلمات فکر کنید که دنیایی از معنی در آن نهفته است .

روحش شاد