آب را گل نکنیم

سهراب سپهری

َآب را گل نکنیم

در فرودست انگار ، کفتری میخورد آب

یا که در بیشه ای دور ، سیره ای پر می شوید

یا در آبادی ، کوزه ای پر می گردد

آب را گل نکنیم

شاید این آب روان می رود پای سپیداری ، تا فرو شوید اندوه دلی

دست درویشی شاید ، نان خشکیده فرو برده در آب

زن زیبایی آمد لب رود

آب را گل نکنیم

روی زیبا دوبرابر شده است

چه گوارا این آب !

چه زلال این رود !

مردم بالا دست چه صفایی دارد

چشمه هاشان جوشان ، گاوهاشان شیر افشان باد

من ندیدم دهشان

بی گمان پای چپرهاشان جا پای خداست

بی گمان در ده بالا دست ، چینه ها کوتاه است 

مردمش میدانند ، که شقایق چه گلی است

بی گمان آنجا آبی ، آبی است 

غنچه ای می شکفد ، اهل ده باخبرند

چه دهی باید باشد

کوچه باغش پر موسیقی باد

مردمان سر رود ، آب را می فهمند

گل نکردنش

ما نیز آب را گل نکنیم ....